Ervaringen

De 4 G\’s van Michel, Gebeurtenis + Gevoel + Gedrag + Cambridge = – 50kg!

Jaren heb ik hier naar uit gekeken. Een leven zonder obesitas. Nu is het zover.  Ik heb mijn streefgewicht bereikt. Ongelofelijk maar waar. Het is me gelukt. Dankzij CambridgeWeightPlan en mijn consulent Ingrid!

De laatste jaren werd ik steeds maar weer zwaarder. Ik was een stress-eter, een emo-eter, een roker en een nagelbijter. Na elke keer dat ik met roken was gestopt kwam ik gemiddeld zo\’n 10 kg aan. In 2009 hoorde ik van een buurman over CambridgeWeightPlan. Hij was er mee bezig en was erg positief over het resultaat. Ik had nog nooit van CambridgWeightPlan gehoord. Shakes, repen en soepen, nee dat niet!! Daar begin ik niet aan. Ik overwoog om dan maar weer opnieuw te gaan Montignaccen. Dan kan je \’s avonds tenminste lekker een stukje kaas of plakje worst eten. Ja ja, hou jezelf maar voor de gek. Ik zat binnen de kortste keren weer veel te veel kaas en worst naar binnen te proppen. Afvallen, ho maar… Op advies van mijn buurman heb ik in 2009 een intakegesprek gehad bij een Cambridge-consulente. Was een fijn gesprek hoor, maar toen ik in de auto zat naar huis had ik al besloten dat ik dit NIET zou doen. Met een minachtende glimlach op mijn mond stak ik maar weer een sigaretje op. Nee, da\’s niks voor mij.

De tijd verstreek. Ik kreeg steeds meer last van mijn obesitas. Het spelen en stoeien met mijn dochtertje van 5 jaar ging bijna niet meer. Mijn overgewicht was zo erg dat ik zelfs problemen kreeg met het uitoefenen van mijn hobby: drummen in een Rolling Stones coverband (Yaya\’s Out!). Na het opbouwen van mijn drumstel was ik al kapot en had ik een natte zweetrug van al dat bukken. Dan moest het optreden nog beginnen! Gemiddeld duurt een optreden 3 uur. Dat laatste uur was ik alleen maar bezig met overleven. Bang dat ik van vermoeidheid van mijn drumkruk zou storten.

In de zomer van 2010 trok ik mijn eigen plan. Ik was het zo spuug en spuugzat. De grenzen waren te lang, te vaak en te ver overschreden. Op 1 juni 2010 ben ik gestopt met roken. Definitief, want ik trok de hoestbuien niet meer (mijn vrouw trouwens ook niet). Vervolgens ging ik in augustus 2010 naar Ingrid Eisma, Cambridgeweightplan-consulente in Hilversum. Inmiddels was er precies één jaar verstreken tussen het eerste intakegesprek en dit tweede intakegesprek. Ik was ervan overtuigd dat mijn leven drastisch zou veranderen als ik opnieuw een intakegesprek zou gaan doen. Het was een goed gesprek. Ik ging daarna naar huis met weer een glimlach op mijn mond. Maar die was anders dan een jaar geleden: een glimlach van zelfverzekerdheid en overwinning. Ik had een startdatum afgesproken om te beginnen . Ik was 200% overtuigd dat het me zou gaan lukken. In het jaar tussen de twee intakegesprekken ging de lichamelijke aftakeling gepaard met geestelijke voorbereiding.
Een jaar lang had ik naar het moment toegeleefd dat ik mijn leven zou veranderen.

Nu ben ik ruim een half jaar verder en het is me gelukt. Ik weet nog goed het eerste weegmoment bij Ingrid na één week CB-en. Wàt….dat gaat goed!. Ik moest gewoon een potje janken. Een volwassen man van 42 met tranen in zijn ogen. Een jarenlange strijd en ik ben eindelijk aan de winnende hand. Geweldig.

Ik ben vanaf mijn jeugd gewend om mezelf bij bepaalde gebeurtenissen te troosten met iets lekkers. Zowel in positieve situaties (er is iets te vieren!) als negatieve situaties (slecht nieuws, stress, spanningen). Gedurende het half jaar CB-en ben ik mezelf knetterhard tegengekomen. Het was een bewustwordingsproces van mijn eigen plek in de zogenaamde \”drie g\’s driehoek\”: gebeurtenis-gevoel-gedrag. De onderlinge samenhang tussen deze drie g\’s resulteert bij mij altijd in eten. Waarom toch? Waarom heb ik dat nou, dat een bepaald gevoel na een bepaalde gebeurtenis zich bij mij uit in dit gedrag: eten en snoepen? Sterker nog, hoe kom ik er van af? Afgelopen half jaar speelde deze vraag een grote rol in mijn leven. Het eetgedrag na een bepaalde gebeurtenis dreigde soms wel, natuurlijk. Maar gelukkig zijn de Cambridge-lijnen wat dat betreft glashelder. Niks verkeerd eten en niet snoepen dus. Ik had een soort van \”superpower\” en \”drive\” over me waardoor ik mezelf hier glansrijk doorheen heb geslagen. Waar kwam die kracht eigenlijk vandaan? Het voelbare, zichtbare en tastbare bewijs dat ik gezonder werd. De weegschaal liet de cijfers zien: niet alleen in kilo\’s maar ook in afname van vetpercentage. Elke week weer gunstige resultaten. En niet zo\’n beetje ook. Het ging met meerdere kilo\’s en hele procenten per week. Dát is de kracht van CambridgeWeightPlan. Resultaten zien en voelen in een goed tempo.

Maar nu…? 
Nu de Cambridge-lijnen vervagen hoor ik soms weer het dreigende gegrom van het gedrag van vroeger. De strijd is nog niet gestreden, maar ik ben de baas. Ik stel nu mijn eigen grenzen. LOOK AT ME! Ik laat me mijn overwinning toch niet meer afpakken, door niets. Ik ken mijn eigen plek in de 3 g\’s. Voeg daar Cambridge aan toe en het resultaat is minus veel kilo\’s. Supertrots ben ik op dit resultaat en mijn nieuwe postuur. Geen obesitas meer, weer een gezondheidsrisico minder! Ook achter mijn drumstel voel ik mezelf heerlijk en \”de koning te rijk\”. Spelen met mijn dochtertje ga ik niet meer uit de weg, ik geniet er elke keer weer van. Sterker nog, het is het mooiste wat er is.
Wat is mijn leven dus WEL drastisch veranderd!

Michel Dubelaar
Hilversum